സസ്നേഹം സ്നേഹ(ഭാഗം.18)

പരിചിതമായ ശബ്ദം കേട്ടാണ് കിരൺ ഉമ്മറത്തേയ്ക്ക് വന്നത്. ഏറെ നാൾക്കു ശേഷം ആനന്ദിനെ കണ്ടതും സന്തോഷം കൊണ്ട് അവർ പരസ്പരം പുണർന്നു. അവിടെ നിന്നും അഞ്ചുന്റെ വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ അവർ കിരണിനേയും കൂട്ടി…..

സ്വപ്നയുടെ നിഷ്കളങ്കമായ സംസാരം കിരണിനെ അഞ്ചുവിന്റെ ഓർമ്മകളിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി…

“കിരണേട്ടാ…….. എന്താ ഓർത്തിരിക്കുന്നേ? ”

“ഏയ് ഒന്നൂല്ലെടോ…… നിന്നെ പോലാർന്നു അവളും; അഞ്ചന.”

അഞ്ചുവിന്റെ വീട്ടുപടിക്കൽ നിന്നും ആനന്ദിന്റെ ശ്രദ്ധ നേരേ പോയത് അടുത്തുള്ള തൊടിയിലേക്കായിരുന്നു… അവൻ അവിടേക്കു നടന്നു.. ഒപ്പം കിരണും സ്വപ്നയും.

അവൻ കൈ ചൂണ്ടി ”ദേ സ്വപ്നാ….. ഇവിടെയാ എന്റെ അഞ്ചു ഉറങ്ങുന്നേ…. ”

സ്വപ്ന തന്റെ കൈയ്യിൽ കരുതിയിരുന്ന പൂക്കൾ ആ കല്ലറയ്ക്കു മുകളിലായ് വെച്ചു. അവൾ നൽകിയ സമ്മാനങ്ങൾക്കെല്ലാം നന്ദി പറഞ്ഞു. അവൾ ആനന്ദിനേയും കിരണിനേയും ചേർത്തു നിർത്തി.

” അഞ്ചു… എനിക്ക് തന്നെ കണ്ടറിവില്ല…. കേട്ടറിവു മാത്രേ ഉള്ളൂ…… എന്നാലും നിന്റെ ഈ പ്രണയവും സൗഹൃദവും ഞാൻ എന്റെതായ് നെഞ്ചോട് ചേർക്കുവാ….. “

നിറഞ്ഞ കണ്ണുനീരിനെ ഒഴുകാൻ അനുവദിച്ചു കൊണ്ട് കിരൺ പറഞ്ഞു.

“സനേഹാ…… ഒരിക്കലും ഒന്ന് മറ്റൊന്നിനു പകരമാകില്ലായിരിക്കാം. എങ്കിലും ഈ വീടും ഞങ്ങളെല്ലാവരും അവളെ ഒരു പാട് മിസ്സ് ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ഇനി ആ കുറവ് നികത്തേണ്ടത് നീയാണ്.”

ആനന്ദും അതു ശെരിവെച്ചു.

എല്ലാം ശ്രദ്ധീച്ചു കൊണ്ട് മാറി നിന്നിരുന്ന അഞ്ചുവിന്റെ അച്ഛനടുത്തേക്കവർ ചെന്നു.

“അച്ഛാ……. അമ്മ എന്ത്യേ?” ആനന്ദ് തിരക്കി.

“അകത്തുണ്ട് മോനേ…… നിങ്ങളു വാ…..”

അച്ഛനവരെ അടുക്കളയിൽ നിന്നിരുന്ന അമ്മയ്ക്കടുത്തേക്കു കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി.. ആനന്ദിനെ കണ്ട സന്തോഷത്തിൽ ആ അമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. അവരവനെ ചേർത്തു കെട്ടി പിടിച്ചു. ഇരുവരും നഷ്ടമായിപ്പോയതു പലതുമോർത്ത് വിങ്ങിപ്പൊട്ടി.

അവക്കിടയിലുണ്ടായ വിഷാദമൂകമായ മൗനത്തിന് അച്ഛൻ കടിഞ്ഞാണിട്ടു. “നീ ഇനി പിള്ളേരുടെ സന്തോഷംകൂടി കെടുത്താതെ ഭക്ഷണം വിളമ്പൂ…”

“അയ്യോ അച്ഛാ…. ഞങ്ങളു കഴിച്ചിട്ടാ ഇറങ്ങിയെ…” മൂന്നാളും ഒരേ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.

“അതൊന്നും പറയണ്ട….. ഇത്രേം നാൾക്കു ശേഷം ഇവിടേയ്ക്ക് വന്നിട്ടു കഴിക്കാതെ പോകാനോ? ഉച്ചയൂണിനി വേണ്ടേൽ വേണ്ട… അത്താഴമുണ്ടേച്ച് പോയാ മതീ….. ഏട്ടാ കുട്ടികൾ വന്ന ദിവസല്ലേ രാത്രിയിലേക്ക് ഇറച്ചി എന്തേലും വാങ്ങിവാ…… ഞാൻ ചപ്പാത്തി തയാറാക്കാം”

അമ്മയോട് എതിരു പറയേണ്ടതില്ല എന്ന ചിന്ത ആനന്ദിനെ മൗനത്തിലാഴ്ത്തി. സ്വപ്ന തലയാട്ടി സമ്മതമറിയിച്ചു.

ആനന്ദ് കാറെടുത്ത് അച്ഛനുമായി കടയിലേക്ക് തിരിച്ചു. കിരണും സ്നേഹയും കൊച്ചുവർത്തമാനങ്ങളും തമാശയും ചില അടുക്കള രസങ്ങളുമായി അമ്മയോടൊപ്പം കൂടി..

ഒപ്പമിരുന്ന് അത്താഴമുണ്ണുമ്പോൾ കളഞ്ഞു പോയതെന്തോ തിരികെ കിട്ടിയ സന്തോഷം ആ മാതാപിതാക്കളുടെ കണ്ണിൽ തിളങ്ങുന്നത് ആനന്ദ് കണ്ടു..

രാത്രിയിൽ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ.. ആനന്ദിനെ അടുത്ത് വിളിച്ച് അവന്റെ നെറുകിൽ ചുബിച്ച ശേഷം അമ്മ പറഞ്ഞു ” അവളു നല്ല കുട്ടിയാട്ടോ…..വിഷമിപ്പിക്കല്ലേടാ….. ഇടയ്ക്കൊക്കെ നീയ് അവളെയും കൂട്ടി ഈ വഴി വരണം… അവളെ കാണുമ്പോൾ ഞങ്ങൾക്ക് ഞങ്ങടെ മോളെ തിരികെ കിട്ടിയ പോലെ തോന്നുവാ….”

നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തോടെ ആ വീടിന്റെ പടി ഇറങ്ങുമ്പോൾ അവൻ അവളുടെ കരങ്ങളിൽ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്നു…. തിരിച്ചുള്ള യാത്രയിൽ കിരണിനോടായ് ആനന്ദ് പറഞ്ഞു. ” കിരണേ… പഴയ പോലെ നമുക്കൊരു യാത്ര പോകണം… സൗഹൃദവും പ്രണയവും ഒന്നിച്ച് എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ ഒരു ദൂരെയാത്ര.”

പ്രിയപ്പെട്ട വായനക്കാർക്ക് ,

ഈ കഥയിവിടെ അവസാനിക്കുന്നില്ല……

കിരണിനു കൂട്ടായ് അശ്വതിയും… ആനന്ദിനും സ്നേഹയ്ക്കുമിടയിൽ ഒരു കൊച്ചു മിടുക്കിയും വന്നതോടെ…. ഇരട്ടി സന്തോഷത്തോടെയും സംതൃപ്തിയോടെയും ഇന്നും അവരാ ജീവിത യാത്ര തുടരുന്നു…….

ശുഭം….