നിള

സ്വപ്നം കാണാൻ നിലാവിൽ മിഴിചേർത്തൊരു മനസ്സുമായ് ഇന്നു ഞാനാ നിളാ നദിതൻ കരയിലേക്കടുക്കവെ…..

എൻ ഏകാന്തതയുടെ കൺകോണിൽ മൗനം നിള പോലെ ഒഴുകിയകലുകയായിരുന്നു…..

മാനം കാണിതെ സൂക്ഷിച്ചുവെച്ച ഓർമ്മയുടെ കളിവഞ്ചി തുഴഞ്ഞാ പുഴയുടെ ഓളങ്ങളെ തഴുകുമ്പോൾ….. നരച്ച വസ്ത്രധാരിയായൊരു മത്സ്യമെന്നോട് അരുതേ എന്ന് ആക്രോശിക്കുന്നു…

കൂടുതലെന്തേലും ഉരിയാടും മുൻപേ അത് ജലനിരപ്പിനു മുകളിലായ് ജീവനറ്റു പൊന്തുന്നു… ഓളങ്ങൾ മണൽപ്പരപ്പായും.. കളിവഞ്ചി ചവറുകൂനയായും രൂപ മാറ്റം നടത്തുന്നു…

മനം നൊന്തു ഞാൻ അലറിക്കരയുവാൻ തുനിയുമ്പോൾ ഏകാന്തതയെന്നോട് മൗനമായ് മൊഴിയുന്നു… “നിളയൊരു സ്വപ്നമായിരുന്നു”.